Kto NIE Odniesie Sukcesu w Podrywie, Ani na Szkoleniu z Uwodzenia

Od niepamiętnych lat w internecie trwa cicha gówno burza na temat czy warto, czy nie warto iść na szkolenie z uwodzenia. Pamiętam stare, namiętne dyskusje na forach czy szkolenie z uwodzenia coś daje czy nie. Sam kiedyś napisałem kilka artykułów np. ten  „Szkolenia z uwodzenia czyli kto jeszcze chce być samcem alfa cz.5”  Ale dziś chcę opowiedzieć o czymś innym. O tym kto nie powinien iść na szkolenie z uwodzenia. Ponieważ z niego nic nie wyniesie dla siebie. Będą to dla niego wyrzucone pieniądze. Żeby było jasne – ja sam obecnie praktycznie nie prowadzę szkoleń, robię je tylko raz w roku w lato w Sopocie. Całą resztę roku poświęcam na tworzenie materiałów online dostępnych dla szerokich rzesz osób zainteresowanych tematem uwo. Dlatego moje zarobki z prowadzenia szkoleń to może max 3-5% wszystkich moich przychodów. Żaden wielki biznes. Dlatego w tym wpisie mówię jak jest. Nie tylko ze szkoleniami, ale także ogólnie z uczeniem się podrywu. Ostatnie szkolenie w lipcu w  Sopocie skłoniło mnie do kilku refleksji.

Zacznijmy od początku. Kto nie odniesie sukcesów lub nie powinien uczestniczyć w warsztatach uwodzenia?

1) Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet i chcą się na nich mścić za swoje porażki. Mam na myśli tych, którzy są owładnięci aktywnym pragnieniem zemsty.

2) Mężczyźni, którzy od szkolenia uwodzenia  oczekują terapii ich głębokich problemów psychicznych. Szkolenie to nie terapia. Masz problemy z dzieciństwem, moczysz się w nocy od małego i masz fobie, lęki i depresję? Masz napięcia, omamy, gwałtowne skoki emocji? Idź do terapeuty lub konkretnego coacha. Dopiero potem wróć do mnie.  Szkolenia z uwodzenia to nauka umiejętności seksualnej komunikacji z kobietą, nie psycho porada.

3)  Mężczyźni, którzy zrzucają odpowiedzialność za swoje życie na innych (trenerów). Myślą, że trener za nich naprawi wszystko co związane z relacjami z kobietami, a on bez wysiłku po wpłacie pieniędzy sam się zmieni. Niestety, tacy mężczyźni czasem prześlizgną się przez szkolenie, a potem będą marudzić i stękać  „to nie moja wina, zapłaciłem im, a oni mnie nie zmienili. Nie naprawili mnie! To ciule, a nie trenerzy!!” OK, może on tak myśleć, może pisać. Ale to nie zmienia faktu, że niczego ze szkolenia nie wyciągnął. Kiedyś usłyszałem „Bo Adept się mną nie zaopiekował na szkoleniu  🙁 :(„. Niestety kursant chyba sądził, że jestem telepatą i odczytam myślami jego prośbę o pomoc w czasie szkolenia

4) Mężczyźni, którzy nie chcą mi zaufać i poddać się prowadzeniu na szkoleniu. Nie stosują się do instrukcji. Za każdym razem, gdy mają wykonać ćwiczenie to zastanawiają się „a czy ona się nie obrazi? a czy to jest dobre, czy to jest skuteczne co powiedział Adept?” Zamiast ślepo zaufać instrukcji (i często odnieść sukces) przepuszczają moją wiedzę przez obecny stan SWOJEJ wiedzy i powstaje totalny bałagan. Jeszcze gorzej, gdy kursant próbuje dyskutować zamiast wykonywać ćwiczenia.

5) Mężczyźni, którzy mają wygórowane wyobrażenia na temat szkolenia. Przychodzą i od samego progu mówią, że chcą podrywać tylko najpiękniejsze kobiety, chcą trójkątów. Chcą wiedzieć jak podrywać striptizerki lub modelki. Pytają mnie jak przekonać dziewczynę do seksu będąc z nią w łóżku, a jeszcze nawet nie zagadali ani razu w swoim życiu do dziewczyny. Albo są jeszcze prawiczkami. Niestety, proces jest procesem. Najpierw musisz się nauczyć zagadywać i rozmawiać z kobietami w uwodzicielski sposób. Przespać się z kilkoma spokojniejszymi kobietami, a potem przyjdzie czas na striptizerki – jeśli tego chcesz. Inni wyobrażają sobie, że wynajmujemy wielką lożę w klubie z litrami szampana i przyciągamy dla nich kobiety do stolika.

6) Mężczyźni, którzy nie umieją się przyznać  (mi) do słabości, czy problemu i nie chcą zapytać o pomoc. Oni na szkoleniu mówią często: „ja nie chce nacisku, nie chcę żebyś mnie dociskał i „pchał” do kobiet,  ja chce się uczyć po swojemu, w swoim własnym tempie, nie chce podchodzić jak mnie naciskasz.”. To są często objawy lęku przed podejściem i ukrywania problemu przede mną, zamiast po prostu ze mną o tym porozmawiać, abyśmy znaleźli rozwiązanie.
Pamiętam jak 3 lata temu jeden uczestnik szkolenia powiedział mi w połowie kursu, że chce zrezygnować (i zrezygnował), a potem napisał maila:

„Stwierdziłem, że to nie ma sensu. To nie kwestia szkolenia, ani Waszego podejścia, tylko moich psychicznych blokad. Szkolenie było bardzo wartościowe, rozjaśniliście mi dużo spraw, ale najpierw muszę zwalczyć w sobie strach do podchodzenia. Nie ma sensu uczyć się jazdy samochodem, tych wszystkich manewrów, jeśli ma się strach przed wyjechaniem z parkingu. Tak czy inaczej dzięki. Pozdrawiam”

Po miesiącu, gdy się do niego odezwałem, aby sprawdzić co się u niego dzieje, napisał mi tak:

„Od szkolenia minął już miesiąc i już pogodziłem się z myślą, że wyjebałem 3 koła psu w dupę. Nie licząc Rafała,  który jako tako do mnie przemawiał, szkolenie było tylko i wyłącznie stratą czasu. Nie wspominając już o tym małym, wyżelowanym, skórzanym pokurczu, który potrafił przez dwie godziny zrzędzić. Tak, wiem – w mailu zaraz po pisałem zgoła w innym tonie, ale  jakoś od urodzenia byłem taktowny i tak mi zostało do dziś.”

Co tutaj zaszło? Na szkolenie przyszedł mężczyzna przyzwyczajony do wielkiego szacunku społecznego z racji swojej funkcji (powiedzmy, że wojskowej). Uważał siebie za bardzo atrakcyjnego faceta. Tymczasem na szkoleniu, gdy zagadywał do nieznajomych dziewczyn, bardzo często był olewany. Brutalna konfrontacja wyobrażenia o swojej wielkości z porażkami w podrywie,  zaowocowała lękiem m.in.  przed utratą twarzy, lękiem przed zagadaniem. W mailu tuż po odejściu,  podał prawdziwe powody, dla których odchodzi. Po miesiącu jego ego dokonało racjonalizacji i zmiany myślenia. Żeby dalej czuć się dobrze ze sobą, zaczął myśleć „To nie ja byłem chujowy i nie radziłem sobie na szkoleniu, to nie ja bałem się kobiet. To oni (trenerzy) byli chujowi i mnie oszukali.”

Przykre, ale tacy ludzie nie powinni przychodzić na szkolenie. Jeśli nie jest się gotowy na zmianę,  nie daje się sobie pozwolenia na bycie niedoskonałym, popełnianie błędów i uczenie się z nich, to nie ma szans na stawanie się lepszym i bardziej atrakcyjnym. Niektórzy mają tak wysokie mniemanie o sobie,  że wolą żyć w świecie swojej wyobraźni i myśleć, że są Bondami. Zamiast skonfrontować się z rzeczywistością, gdzie nawet brzydka dziewczyna podczas zagadania może Cię odrzucić. Mężczyźni, którzy mają pretensje do wszystkich i wszystkiego, zachowują się wyniośle, są zarozumiali – niczego się nie nauczą.  No bo skoro samemu wie się najlepiej to po co się uczyć? Szkolenie polega także po części na odkryciu siebie, przyznaniu się do swoich niepewności i pracy nad nimi. Jeśli ktoś usiłuje ukryć przed innymi swoje słabości, to przejdzie szkolenie, ale niewiele się w nim zmieni. Strata jego pieniędzy i czasu.

7) Mężczyźni z delikatnym ego.   Podobnie ja wyżej, pamiętam jak w 2008 r. mieliśmy na 5 dniowym szkoleniu jednego specyficznego chłopaka. Który obraził się, bo Konrad w czasie zajęć  pierwszego dnia na sali, skrytykował jego styl ubioru. Choć skrytykował to może za duże słowo. Powiedział mu, że w tym w czym jest teraz, wygląda na studenta i taki stereotyp będzie mu utrudniał dostęp do najatrakcyjniejszych kobiet. Chłopak się obraził i jeszcze tego samego wieczoru zadzwonił do mnie jego ojciec wyzywając nas od oszustów i żądający zwrotu wpłaconej opłaty za szkolenie. Zwróciliśmy i mieliśmy o jednego kursanta mniej na szkoleniu, ale o wiele więcej dobrego samopoczucia. I pewności, że nie chcemy takich osób na szkoleniach.

Jeśli boisz się jakiejkolwiek formy krytyki, odnajdujesz się w jednym z tych siedmiu schematów, to nie ma dla Ciebie miejsca na szkoleniu z uwodzenia (ani w podrywie).  Każdy z nas (trenerów) musiał przełknąć gorzką pigułę na początku swojej drogi, ale wyszło to tylko na dobre.

Według różnej maści hejterów Ci, którzy idą na szkolenie z uwodzenia, są ofermami. Takimi, z którymi żadna dziewczyna nigdy by się nie umówiła.
A jaka jest prawda?

Jakaś mała część moich klientów na szkolenia faktycznie mogłaby być określona jako stereotypowa oferma. Większość ma po prostu niskie umiejętności społeczne, nie potrafi podtrzymać rozmowy z kobietą. Ma wiele obaw związanych z kobietami. No i bogatą historię porażek i odrzuceń.  To co ich wszystkich łączy to fakt, że są mężczyznami, którzy są samotni i smutni. Tym co ich różni od rówieśników jest to, że nie poddają się i dążą do szczęścia w swoim życiu. Kiedyś byłem jednym z nich, miałem te same problemy, a teraz jestem dumny z tego, że mogę z nimi podzielić się moim doświadczeniem.  Na szkoleniu widzę, że wychodzą ze swoich ograniczeń, przezwyciężają swoje upokorzenia i robią pierwsze kroki w stronę świata szczęścia, pewności siebie, emocji, partnerstwa i rozwoju. Czasem po cichu nawet łzę uronię, gdy czytam wiadomości, że kursantowi ze szkolenia kilka lat temu, właśnie urodziło się dziecko.

Dlaczego z 90 procent moich klientów nie pasuje do stereotypu ofermy? Bo bardzo często są to lekarze, prawnicy, menedżerzy, właściciele firm, sportowcy, nawet milionerzy. Był też rektor wyższej uczelni, doktoranci, multimilioner. Przychodzą też studenci, artyści, urzędnicy, wojskowi. Czy oni są ofermami? Nie.

Wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy jak peszący i trudny emocjonalnie dla mężczyzn jest cały proces od poznania  kobiety do związku. Nawet gdy mają duże powodzenie i sukcesy w życiu. Dlaczego nie mają dziewczyny? Ponieważ często są typowymi miłymi facetami. Mają przyjaciółki, ale nie wiedzą jak zacząć być dla nich pociągającym mężczyzną.  Może nawet jest ładny i miły, sympatyczny,  ale kobiety nie widzą w nim nikogo więcej niż przyjaciela. I co on ma biedny zrobić? Ma cierpieć do końca życia? Taki facet przyjdzie do mnie na szkolenie, ponieważ jest non stop skreślany przez kobiety i nie wie dlaczego. On nie jest ofermą i nie jest dziwakiem. Jest tylko kimś kto musi się jeszcze nauczyć jak pokazać swoje unikalne seksualne zainteresowanie i pokazać jej, że byłby wspaniały także jako ktoś więcej niż przyjaciel. Często  faceci pracują w zawodach, które wymagają wiele czasu. Ponad 44h na tydzień. Więc nie poznają zbyt dużo kobiet.  Jeszcze inni klienci są świeżo po rozwodzie i nie randkowali od jakiegoś czasu. Czują się zardzewiali. Jak maja wrócić na scenę randkową, gdy nie umawiali się od kilkunastu lat?  Wtedy pojawiam się ja i pomagam im odzyskać to co stracili.

No to kto najwięcej skorzysta ze szkolenia z uwodzenia?

1. Mężczyźni, którzy są bardzo nieśmiali, mają kłopoty z pewnością siebie na randkach lub boją się rozpoczynać rozmowę z kobietami.

2. Mężczyźni, którzy nie wiedzą jak zachowywać się przy kobietach i co do nich mówić, aby je skutecznie poderwać / stać się atrakcyjni w oczach kobiet itd.

3. Mężczyźni, którzy nie mają problemów z prowadzeniem koleżeńskiej rozmowy z kobietami, ale nie wiedzą jak seksualizować znajomość z kobietą, która im się podoba.

Oni osiągają dość duże rezultaty na szkoleniu, ponieważ mają już zbudowany fundament, a którym budowane są umiejętności uwodzenia. Wystarczy tylko aby dodali trochę umiejętności seksualnej rozmowy i dotyku.

4. Mężczyźni, którzy już odnoszą sukcesy z kobietami i chcą stać się jeszcze lepsi –

Podobnie jak punkcie 3. Sukcesy na szkoleniu są bardzo częste. Choć tak naprawdę mało jest takich facetów na szkoleniach. Wielu chce tak o sobie myśleć, często nawet mają świetne osiągnięcia w mainstreamowym sensie (wygląd, ubiór, pieniądze) , ale z jakichś powodów (dla nich nie zrozumiałych) wcale nie idzie im tak dobrze

5. Mężczyźni w słabych lub upadających związkach. Dla nich najważniejsze będzie wiedza jak dodać iskry szaleństwa, męskiego ognia i seksu do ich związku.

To tyle moich wniosków na szybko po ostatnich szkoleniach w Sopocie. Kolejne za rok 🙂

Adept